17 Mayıs 2016 Salı

CUMHURİYET GÜNEŞİ PİYESİ ve EMİR

Emir'in tiyatro konusunda yetenekli olduğunu daha ilk okul 1. sınıftaki öğretmeni keşfetmişti...
 Öğretmenler gününde -başrol olarak- yaşlı öğretmen rolünü vermişti. Birde okuma bayramında Nasrettin hoca rolünü oynamıştı...
Yeni okula geçtikten sonra; derslerin ağırlaşması ve yeni öğretmen, yeni arkadaş ortamı derken tiyatrolara pek katılmamıştı. Hatta katılmak istememişti. Daha ki bu seneki Cumhuriyet güneşi adındaki piyese kadar. Bu piyese katılımını da kendisi istememiş, öğretmeni: ''Emir sen yaparsın'' diyerek görev vermişti. İlk etaplarda biraz mızmızlandı. ''Yok efendim ben katılmak istemiyorum. Piyese çalışacağız diye beden eğitimi derslerinde top oynayamıyorum'' gibi serzenişlerde bulundu. Ama zamanla sevdi. Hatta bana: ''anne bu öğretmenim de bana senin tiyatroda yeteneğin var. Tiyatroyu hobi olarak ilgilen istersen dedi'' dedi...

 Bu arada küçük adamın ilk baş mesleği ünlü bir futbolcu olmak. Bunu öğretmeni de bildiği için, hobi olarak ilgilen demiş. ;) Yoksa başka bir nedeni yok...

CUMHURİYET GÜNEŞİ PİYESİ ve EMİR

Piyes günü oğlumun rolü açlık olduğu için, ona kartondan bir çöp kutusu hazırladım. Ve kıyafet olarakta eski bir pantolonun sağını ve solunu yırtıp, yamadım. Ayağına da bir terlik ve bir iki düğmeyi de ters bağladık mı oldu da bitti. :) Tabi birde çöpten yemek yiyen insanı daha çok andırsın diye ağzına yüzüne çikolata ile kirlettik. :)
Evet itiraf ediyorum; biraz mide bulandırıcı oldu. Ama, çokta tatlı oldu. Yoksa kargaya yavrusu kuzguncuk gözüktüğü için mi; ben o şekilde düşünüyorum acep?.. ;)




Cumhuriyet Güneşi piyesini çocuklar, okulun tiyatro salonunda; okul müdürü, öğretmenler ve velilerin huzurunda oynadılar. Ben heyecan yaparlar diye korkarken; çocuklar gayet sakin ve güzel oynadılar. Doğrusu bu başarılarını ayrıca takdir ettim. Ben olsa idim kesin heyecanlanırdım. :P

CUMHURİYET GÜNEŞİ PİYESİ ve EMİR

Veee piyes sonu yine klasik hatıra fotoğrafı olarak, öğretmeni ve annesi ortasında Emir'im....

Canım kuzum senin bu hallerini hep anı olarak beynime kaydedip, daha sonrada bloğuma ekliyorum. Böylece ilerleyen yıllarda bu günlerin hiç birini unutmadan hatırlamak için. Zira sen gün geçtikçe büyüyorsun, her ne kadar ben büyümeni istemesem de. :(


Hoşça kalın.


9 yorum:

  1. Ne kadar gurur verici bir tablo,sevgiler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. teşekkürler :) evet, gerçekten de öyle idi....

      Sil
  2. ay maşallah yaa! insan çok duygulanıyor di mi? ben de kızımın gösterisinde ağlamıştım, bu sene de ağlayabilirim belli olmaz bana:) Allah nice başarılarını görmenizi nasip etsin inşallah canım:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. amin canım inşallah. Senin kızının da nice başarılarını görürsün.

      Sil
  3. Maşallah, çocuklarımız büyüyor daha kim bilir neleri başaracaklar. Emir'i tebrik ederim. Gurur verici.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim, evet büyüyorlar. İnşallah hayatları boyunca bu şekilde başarıları olur.

      Sil
  4. Çok teşekkür ederim, amin inşallah...

    YanıtlaSil
  5. ha haaaaa ne bağırıyo yaaaaaa herkes de gülüyoooo çok tatlıııı :)

    YanıtlaSil