Siz hiç çocuğunuza karşı mahcup, çaresiz olduğunuz anlarınız oldu mu? Benim oldu da :(( ve bunun üstesinden henüz nasıl geleceğimi de bilmiyorum. Resmen çaresiz haldeyim... :(
Şimdi bana ne oldu neden mahcup oldun ki diye sorduğunuzu duyar gibiyim? İsterseniz hemen cevap vereyim. Oldu, çünkü bu günlerde benim büyük oğlum Emir kreşe gittiğini önceki postlarım da söylemiştim hatırlarsanız. İşte oğlumun o kreşte birde satranç dersleri var. Canım oğlumda bu satranç öğrenme konusunda o kadar çok hevesli ki anlatamam, bizde onun o istek ve hevesine karşı evde de oynasın diye satranç takımı aldık. Aldık almasına ama, aramızda satranç bilen yok oğluşum da tek başına oynamaktan sıkılıyor
-Anne, baba hadi sizde gelin belabel (beraber) oynayalım
diye zavallı bir beni bir babasını çağırıyor. Ama ne yazık ki ne eşim; nede ben bu satranç oyunundan hiç anlamıyoruz.
Bazen zorla ağlayarak bizi oturtuyor yanına
-ben size öğletirim (öğretirim) diye ama, nafile olmuyor!... Daha küçük olduğu için oyunu bize anlatamıyor, biliyor ama anlatamıyor. O yüzden bizde bir bahane ile konuyu değiştirmeye çalışıyoruz.
İskambil kağıtları, okeydir,tavlasıdır ve buna benzer tüm oyunlardan anlarız, oynarız. Ama şu satranççı öğrenmemişiz, bilmiyoruz. :(
Bir üst kattaki komşu biliyormuş sırf ondan öğrenmek için arada ona gidiyorum. Oğluma daha fazla rezil olmayalım diye. Onun o küçücük gözünde bizi her şeyi bilen biri olarak kalmaya devam etmek istiyorum. Bir satranç yüzünden bir nebzede olsa gözünden düşmek istemiyorum.
Şimdi o komşu sayesinde yeni yeni bir şeyler öğrendim: Fiyonk düz gider çapraz yer, at le gider gibi buna benzer şeyler ama yinede tam bilmiyorum.
Bazende düşünmüyor değilim ''acaba kursuna mı gitsem?'' diye aslında fenada olmaz hani ana-oğul gider orayı toza dumana katar geliriz hıhııı
Velhasıl kelam olay bundan ibaret arkadaşlar, hani bir söz vardır ya 'boynuz uzayınca kulağı geçermiş' diye ne kadarda doğru bir sözmüş. Resmen bu konuda oğlum bizi geçmiş durumda.
Peki ya sizin buna benzer durumlarınız var mı? yoksa bu benim eksikliğimden mi kaynaklanıyor? inanın bana bunu çooook merak ediyorum.
Şimdi bana ne oldu neden mahcup oldun ki diye sorduğunuzu duyar gibiyim? İsterseniz hemen cevap vereyim. Oldu, çünkü bu günlerde benim büyük oğlum Emir kreşe gittiğini önceki postlarım da söylemiştim hatırlarsanız. İşte oğlumun o kreşte birde satranç dersleri var. Canım oğlumda bu satranç öğrenme konusunda o kadar çok hevesli ki anlatamam, bizde onun o istek ve hevesine karşı evde de oynasın diye satranç takımı aldık. Aldık almasına ama, aramızda satranç bilen yok oğluşum da tek başına oynamaktan sıkılıyor
-Anne, baba hadi sizde gelin belabel (beraber) oynayalım
Bazen zorla ağlayarak bizi oturtuyor yanına
-ben size öğletirim (öğretirim) diye ama, nafile olmuyor!... Daha küçük olduğu için oyunu bize anlatamıyor, biliyor ama anlatamıyor. O yüzden bizde bir bahane ile konuyu değiştirmeye çalışıyoruz.
İskambil kağıtları, okeydir,tavlasıdır ve buna benzer tüm oyunlardan anlarız, oynarız. Ama şu satranççı öğrenmemişiz, bilmiyoruz. :(
Bir üst kattaki komşu biliyormuş sırf ondan öğrenmek için arada ona gidiyorum. Oğluma daha fazla rezil olmayalım diye. Onun o küçücük gözünde bizi her şeyi bilen biri olarak kalmaya devam etmek istiyorum. Bir satranç yüzünden bir nebzede olsa gözünden düşmek istemiyorum.
Şimdi o komşu sayesinde yeni yeni bir şeyler öğrendim: Fiyonk düz gider çapraz yer, at le gider gibi buna benzer şeyler ama yinede tam bilmiyorum.
Bazende düşünmüyor değilim ''acaba kursuna mı gitsem?'' diye aslında fenada olmaz hani ana-oğul gider orayı toza dumana katar geliriz hıhııı
Velhasıl kelam olay bundan ibaret arkadaşlar, hani bir söz vardır ya 'boynuz uzayınca kulağı geçermiş' diye ne kadarda doğru bir sözmüş. Resmen bu konuda oğlum bizi geçmiş durumda.
Peki ya sizin buna benzer durumlarınız var mı? yoksa bu benim eksikliğimden mi kaynaklanıyor? inanın bana bunu çooook merak ediyorum.
Herkese hayırlı akşamlar dilerim.
ah canım ne zor durum ya..benimki henüz küçük bilmiyorum tabi durumu ama malesef ben de satranç bilmiyorum:((öğrenmek lazım aslında..kolaylıklar dilerim canım..biz bu çocuklar sayesinde daha neler öğrenicez kim bilir..
YanıtlaSilbenimkide önceden öyle idi ama bu kreş ona çok iyi geldi artık çok şey öğreniyor merak ediyor sürekli bir soru sora havasında bu neden böyle olmuş? gibi annelerin işi zora benziyor:))
Silben de zeka oyunlarına meraklı olmama karşı satrancı çok geç öğrendim. Erkek kardeşim okulda turnuvalara katılıyordu, o öğretmek istediyse de ilgilenmedim. Taki bir kaç ay önce Stefan Zweig'in Satranç isimli kitabını tartışırken, eşim "inanmıyorum gerçekten satranç bilmiyor olamazsın" gibi abartı bir cümleyle beni yıkana dek. Olmaz böyle gel öğreticem dedi, aldı karşısına anlattı. Önce telefonuma kaydettim, hangisi ne yöne, kaç hamle gider, nasıl yer diye. ilk iki el yenildim tabi, 3.de yendim. şimdi haftada bir kaç gece satranç oynuyoruz ve çoğunlukta ben yeniyorum, eşim deliriyor,ben öğrettim beni nasıl yenersin diye:D
YanıtlaSilama itiraf etmeliyim ki,ilk anlattığında o kdr karmaşık, zor ve anlamsız gelmişti ki, oradan kaçmak istedim...Öğrendikten sonra oldukça keyifli gelicek, zeka açıcı olması da yadsınamaz tabi, bir an önce öğrenip oğlunuzu daha da heveslendirin;)vaktiniz varsa Stefan Zweig'i de okuyun,muhteşem bir uzun öykü, buradan da inceleyebilirsiniz
http://aysenilgin.blogspot.com/2012/01/satranc-stefan-zweig.html
Sevgiler...
verdiğin linki şimdi inceleyeceğim teşekkür ederim. Oğluma gelince kendi zaten çok hevesli maşallah çok iyi biliyor darısı bana inşallah en yakın zamanda bende sizin gibi öğrenebilirim:))
YanıtlaSilarkadaşım satranç çok kolay bir oyundur bence rezil olma durumu yok.beraber öğrenelim canım diye alttan alarak kısa zamanda öğreneceğine inanıyorum.keşke yakın olsaydık beraber oynardık ben severek öğretirdim sana..taşların ilerleyişini öğrendikten sonra tamam
YanıtlaSilinşallah canım öğrenmek için elimden geleni yapıyorum umarım öğrenebilirim
SilBende bir ara merak sardım sonra bıraktım ,sanırım sevmek lazım ben pek sevmemeiştim umarım ufaklık çok sever ve devamı gelir sende ona uyarsın canım bir şey öğrenemesekte bazen çocuklarımızla çabalamak bile onların hoşuna gidiyor.
YanıtlaSilsevgilerimle.
Evet kesinlikle haklısın; sevmek lazım.
SilOğlum zaten çok sevdi. Hatta bir tane ikincilik madalyası dahi var.
ben bu posttan sonra satrancı öğrendim. Ancak yinede oğlumla boy ölçüşecek kadar değil. :)