İngiliz casusunun itirafları; Kitap 3 bölümden oluşmakta. Birinci bölümde  Hemper isminde bir İngiliz misyonerinin, İngiliz sömürge nezareti emri ile Mısır, Irak, İran, Hicaz Ve İstanbul'daki casusluk faaliyetlerini anlatmaktadır. İslamı İstanbul'da öğrenen casus, Bağdat'a İslamın zayıf noktalarını bulmak için gönderiliyor. Casus Sapık düşüncelerini, aldattığı zayıf imanlı bir Müslümanla yaymaya başlıyor. Ve yeni fırka kurmaya ikna ettiği zatla İngilizlerin İslam'ı kökten yok etmek adına yazdığı planlarının sadece birini uygulamaya koyabiliyor.
Bana Ulaşabileceğiniz Diğer Sosyal Hesaplarım

Merhabalar arkadaşlar;
Gün sofralarının, doğum günlerinin vazgeçilmezi olan; büyük küçük herkesin çok sevdiği en eski kurabiye çeşidi olan elmalı kurabiye tarifimi sizler ile paylaşmaya geldim...
Bu tarif her seferinde harika oluyor. Benim defalarca yaptığım bir tarif. O yüzden bence bu tarifi kesin deneyin.

Elmalı Kurabiye Malzemeleri

Bana Ulaşabileceğiniz Diğer Sosyal Hesaplarım

Demli çayın yanında, dostlarla sohbetlerinizi şenlendirecek, damağınızda yer edecek olan yumuşacık patatesli kek tarifimi bence denemeyen kalmasın!

Yeryüzündeki en büyük mutluluk huzurlu bir evlikliktir. Çünkü huzurlu bir evliliğin olursa onun meyveleri olan evlatlarında huzurlu ve sevgi yüklü oluyor. Çok şükür ki Rabbim benim karşıma ruh eşimi çıkardı. Rabbim herkesin karşısına yanında huzurlu ve güvende hissedebileceği kişilerle evlenmeyi nasip etsin.

Biz 13 yılı bugün devirdik. Dile kolay koskocaman 13 YIL! Bu 13 yılda her gün güllük gülistanlık mı geçti dersiniz? Kesinlikle öyle değil.

Oğuz Atay'ın bir sözü vardır. Çok hoşuma gider: ''Her insanın yaşadığı en az iki hayatı vardır. Biri bildiğimiz vitrinlik, diğeri bilmediğimiz derinlik...''

Bence çok doğru bir söz. Herkesin hayatında güneş doğduğu gibi yağmurlar hatta karlarda yağar. Önemli olan öyle günlerde birbirinize destek olup en az enkazla çıkabilmeyi başarabilmek. Böyle zor günleri birlikte birbirinize destek olarak çıkabiliyorsanız ne ala; Ama yok çıkamıyorsanız o evlilik maalesefki uzun vadeli olmuyor.

Biz bundan 13 yıl önce 10.07.2005 yılında evlendik.
13 yıl neler yaşadık, neler....
Bazen kızıp isyanlar ettik, bazen hüngür hüngür ağladık, Bazende karnımız ağrıyana kadar katıla katıla güldük. Ama her şeyi birlikte yaptık. Tıp ki ekmeğimizi paylaşır gibi sevgimizi, üzüntümüzü öfkemizi de paylaştık. Bence uzun vadeli evliklik için kilit noktada bu PAYLAŞMAK!


Kocişkom günleri karıştırıp, ayın 9'unda beni arayıp: ''Aşkım akşama yemek yapma dışarıda yiyelim.'' dedi.
Ben önce şaşırıp: Neden, niçin diye sorunca ''Evlik yıl dönümüz ya çocuklar ile birlikte güzel bir akşam geçirelim'' dedi.
Bugün ayın 9. u olduğunu söyleyince. Şaşırıp: ''Yaa öyle mi? Ben bugün 10 u sanıyorum. Olsun. 9 u olsun. İlla 10 unda mı kutlama yapacağız. Bizde 9 unda yaparız dedi.'',

Bende ona hak verdim. Ve hep birlikte evimize en yakın bir lokantaya gidip, akşam yemeğimizi yedik.
Çocuklar çok mutlu oldu. Ben çoook mutlu oldum. Doğal olarak kocişkomda bizim mutluluğumuz ile mutlu olduğu için oda çok mutlu oldu. Rabbim mutluluğumuzu daim etsin. (amin)

Yаşаmımız boyuncа güneş hep önünüzde olsun ki gölgeler аrdımızdа kаlsın. Seni çok seviyorum bir tаnem. Her günümüz birbirimizi dаhа çok severek ve birbirimize dаhа çok bаğlаnаrаk geçsin. Hаyаt boyu mutlu ve huzurlu yаşаyаlım. Yuvаmızdаn sevgi eksik olmаsın…


Bana Ulaşabileceğiniz Diğer Sosyal Hesaplarım

Temmuz ayının ilk pazartesinden herkese selamlar!
Bugün sizlere denebunu.com sitesinden aldığım 2. kutumun içeriğini ve kutu ile yaptığım değerlendirmeyi paylaşacağım.

Denebunu Haziran Kutusu İçeriği

Kartondan Yapılan Kedi Kitap Ayracı nasıl Yapılır?

Bana Ulaşabileceğiniz Diğer Sosyal Hesaplarım

Merhabalar arkadaşlar bugün sizlere yaklaşık 3 ay önce okumaya başladığım. Ama kitapta aradığım hazzı bulamadığım için ara ara okumaya ara verdiğim ifşa edilen sırlar kitabının yorumu paylaşmaya geldim. Kitaba ara verdiğim süre zarfında; kitap sürekli gözüme batıyor. Sanki 'beni oku' dermiş gibi geliyordu. Bu ayda da Miray'ı uyuttukça sessiz evde her fırsatta elime alıp, okumaya başladım. Ve nihayet bitirdim.

''Babamın kendisi yoktu ama eşyaları vardı etrafta. Dün sabah yüzünü kuruladığı beyaz havlu, mavi çiçekli divanın üzerinde başını koyduğu "kırmızı yastığı, sehpanın üzerinde duran kahverengi tespihi. Hani o neredeydi? Yoktu...

 Mutlu olmanın bir yolu da sevmek ve sevilmekse eğer; diğer yolu da hayata gülümseyerek bakmaktır.

Babam; çocukluk günlerimin vazgeçilmez anılarını oluşturur. İlerleyen zamanlarda da hayatımın gerçeğini. Bilemiyorsun o dönemlerde ne yaşayacağını. Senin için çok değerli hatta herkesten daha çok önemli bir insanın, gün gelipte tek bir kararıyla seni, geçmişini ve o güzel günlerini yakıp yıkacağını. Nereden bileceksin ki. Biz hep birlikte olacağımızı düşünürüz. Herkes gider bir ailen kalır sana. Bunu öğretmediler mi bize? herkes aynı cümleleri kurmuyor muydu? ne büyük yanılgıymış meğer...

gibi....

Küçük yaşta yaşadığı bu talihsiz olay yüzünden sürekli içine kapanık, hiç arkadaşı olmayan biri olan kadın evlenir. Hatta bir tanede çocuk doğurur. Ancak hayat ona her fırsatta şaplak patlattığı gibi çocuğunu kaybeder. Hemen onun ardından da sürekli tartışmalar yüzünden geçimsiz olan evliliği de biter. Kız kardeşi de yurt dışına evlenip gider. Ve  böylece bir annesi ile kalır. Hayatını da tek dert ortağı yoldaşı olan anası da ölünce iyice yalnız kalır.

Neye inanırsan onu yaşarsın derler. Belkide insan ne olursa olsun yaşanan geçmişi geride bırakmak istiyor. Kim bilir, belkide bunu farkına varmadan yapıyorlar. Montaigne derki; ''insan hayatı karasız ve değişkendir. Ufacık bir eylem yüzünden başka bir durumdan bambaşka bir duruma geçiverir'' sanırım doğru söylüyor. Zaten hayatı ıskalayan da, boş veren de, kendine en büyük kötülüğü yapan da kendisi değil midir?

Bir arkadaşının ormanlık bir yerde olan ıssız evinde yalnız yaşayarak hayatını yaşadıklarını sürekli sorgulayarak ölür. Tam bir dram kitabı olan ifşa edilen sırlar kitabında yukarıda da yazdığım gibi çok güzel özlü sözler var. Şimdi kitabı şöyle bir karıştırdım da ne çok altını çizdiğim cümleler, paragraflar varmış. Son olarak o çizdiklerimden bir kaçını daha paylaşıp bu postu bitirmek istiyorum...

İnsan doğası gereği hep daha fazlasını istiyor. Azla yetinmeyi bilmiyor sanırım. Sonunda ulaşamayacağı bir noktayı kendine hedef seçiyor ve hayatının geri kalanını yorgun ve mutsuz geçiriyor.

Başkalarını yargılamakla uğraşan değil, kendini yargılayan insan adaleti öğrenebilir.

Bu yaşlılık ne zormuş.
İnsanların hayatta yapabileceklerinin giderek azalması mı? Yaşlılık.
Yoksa; hayattan geri çekilme mi?
Eskide kalmak mı yoksa?
Yaşamdaki döngünün son devresi. 

Kendini tüketmeyen, varlığını inatla hissettiren duygu. Umut.

Bana Ulaşabileceğiniz Diğer Sosyal Hesaplarım