Yazar: Serpil Tuncer
Sayfa Sayısı: 168
Yayın Evi: Anatolia kitap
Merhabalar arkadaşlar; çok severek okuduğum @yazar.sepiltuncer in ''kuşları uğurlama sanatı'' kitabının yorumunu paylaşmaya geldim. Aslında kitabı okuyalı çok uzun zaman oldu. Ancak bir türlü bilgisayarın karşısına geçip, paylaşamadım. Bu aralar Ülkece çok üzücü günler geçirdiğimiz için elim kolumda yazmaya kalkmadı bir türlü. O sebepten sürekli erteledim durdum. Veee daha fazla ertemeyi bırakıp, kolları sıvayıp, paylaşmaya geldim.
Bu kitap yazarın okuduğum ilk kitabıydı. Ben kalemini çok sevdim. Kitap bir öykü kitabı. Ben öyküyü tıp ki bir doğayı, bir çocuğu sever gibi severim. Kitabın içinde tam 23 tane öykü var. Bu öykülerden hangi birinden bahsetmeli bilmiyorum. Çünkü kitabın içinde öyle güzel yaşamlar var ki; hiç bitsin istemedim Bazen bir yokluktur gidiyor. Bazen ise umut. Her öyküdeki yaşamlar o kadar tanıdık geldi ki yazılanlar... Hikayelerde kendimizden, çevremizden, gerçeklerimizden bir parça buluyoruz. Hikaye kahramanlarının bilinçaltına inerek ruhsal çözümlemelerde bulunan;susturulup bastırılmış duygularını, açmazlarını, sıkıntılarını, yalnızlığını, bunalımlarını, kuşatılmışlığını, dağınıklığını, parçalanmışlığını, umut ve kırılganlıklarını su yüzeyine çıkarmakta mahir bir kalem..
Kitapta altını çizdiğim yerlerden bazıları:
Gece izini silmeden sabah olmuyor. Bak nasıl da çekildi yıldızlar . Rüzgara kapılmış kum tanecikleri gibi içip gittiler gökyüzünden. Gördün değil mi?
Şu dakikadan sonra acılarını içine gömüp yaşama kaldığı yerden devam edenlerden olacağım.
Düzeltmek lazım devrik cümlelerini, devrik olmam bütün dünyam benim. Acılar insanı devrik yapıyor. Sen de devrik olmalısın!.. . .
İnsan, kocaman bir dünyanın ta kendisidir. Dünya yüreğindedir.
Anladım ki, bir gönüle iki aşk sığmazmış.
En fazla bir yıl sürer, yirminci yüzyıllarda ölüm acısı.
Bir çırpıda okunup bitecek, yüreğinize dokunacak bu eser ilgililerine tavsiyemdir der hepinize şimdiden keyifli okumalar dilerim. Kitapla Kalın
Bana Ulaşabileceğiniz Diğer Sosyal Hesaplarım
