BİZİM ZAMANIMIZ İLE ŞİMDİKİ ZAMAN ARASINDA Kİ KARNE HEYECANI FARKI

Eskiden benim ilk okul yıllarımda; karne verilmeden bir gün öncesinden başlayan bir heyecan olurdu... Kalbim güm güm diyerek davul çalmaya başlardı. Hatta o akşam yatağıma girip yattığım zaman var gücümle sabah karne alınırken nasıl olacak o anı hayal eder. Hayallerimde de sanki karne değil gala gecesinde büyük ödül alıyormuş gibi gururla bütün hepsi ''pekiyi'' olan karnemi alırdım. :)

Sabah kalktığımda ise kahvaltıda annemin büyük ısrarlarına rağmen heyecandan canım hiçbir şey istemez. Zar zor bir iki lokma yer daha fazla zorlasa da midem bulanır öğcümeye başlardım. Karne alma anında ise sınıfta öğretmen teker teker isimlerimizi okuyup karneleri verirken, benim ismime yaklaştıkça kalbimde sanki bir kuş var uçmak istiyor ama uçamıyor-muş gibi kıpır kıpır ederdi. En sonunda o beklenen an gelir ve ben öğretmen masasına gidip karnemi alır daha sonrada yerime oturup karnede ne yazıyorsa ıncığını cıncığını okurdum. Okul bitip eve dönme zamanında ise, aldığım karneyi her önüne gelen eşe- dosta gururla ''Bakkk karnem, hepsi pekiyi'' diyerek gösterir. Onlardan bir aferin yada takdir almak için can atardım.

Emir'imin karnesi 3. sınıf yarı dönmede de bizi gururlandırdı... Allah'ıma çoook şükür.
(Canım kuzum başarım her daim sürer inşallah...)

Şimdiki çocuklarda karnelerde pekiyi, iyi, orta gibi notlar yerine çok iyi, iyi, geliştirilmeli gibi notlar yerini aldığı gibi...Duyguları da değişti: Heyecandır, sevinçtir ne bileyim işte hiç olmazsa bir merak olur dimi... Yok hiçbir şey yok karne günü sanki normal sıradan bir okul günü gibi gayet cool şekilde okula gidip karnesini alıp bana getiriyor. Hatta bey efendi karnesinden o kadar emin ki hiç bakmadan alıp bana veriyor. 

-Oğlum karnen nasıl?.. Dediğimde ise:

-Anne her zamanki gibi işte hepsi 5 diyor...

Yeminle kuzumun karnesini elime alınca ben ondan çok daha heyecan yaptım. Utanmasam ağlayacaktım. Ama çocuğun o sakin halini görünce de ondan utandım.'' Kızım Sultan, kendini tut bak oğlun senden daha sakin vede olgun şimdi çocuklar gibi oğlunun karşısında ağlayıp, durduk yere karizmayı çizdirme'' diyerek içten içe o sulu gözlü çocuk ruhumu susturdum... :) 

Kuzumun bu sakin ve heyecansız hali ''iyi mi, yoksa kötümü'' diyerek kendi kendime düşünürken karar verdim ki sınav anlarında da bu şekilde olursa bu durum iyi dahi sayılabilir. Çünkü; Fazla heyecan yapmamak kendine güven duymak iyi bir şey hiç olmazsa ileride girdiği sınavlarda da aynen bu şekilde heyecan yapmaz da; benim gibi çok hakim olduğum konuların sorularını, heyecandan kaçırmaz diyerek düşünüyorum. Çünkü ben bu yaşıma geldim halen her girdiğim sınavda heyecanlanır. Kalbimde ki o kuş yine kıpır kıpır kanat çırpmaya başlar!..

Karne günü anladım ki: Zaman ilerledikçe nesillerin duyguları da değişiyor(muş)!...

Hoşça kalın.

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share