YİNE BİR PATLAMA VE YİNE ÖLÜMLER

Dün hava çok güzel olmasına rağmen dışarı çıkmak istemedik. Onun yerine evde kalıp, balkonu düzenleyip; orada günümüzü geçirmeyi planladık. Öylede oldu.... İlk olarak balkonu yeniden kullanır hale getirmek için bir güzel temizleyip, bahar havasını balkonumuza da kattık. Daha sonra çocuklar ile birlikte mutfağa gidip, kurabiyeler yaptık.

Pişen kurabiyelerinizin yanına bir demlik çayda demleyip, balkonumuzda balkon sefası yaparken... Telefonum uzun uzun çaldı. Hemen bir koşu gidip, telefona cevap verince ilk aldığım cevap:
-Alo kızım neredesiniz? oldu.
-Evdeyiz baba dedim...
O sırada biran bir sessizlik oldu. Evde olduğumuza sevinen; ama sevindiği için belkide vicdanen rahatsız olan bir babanın sessizliğiydi bu...

Kötü bir haber olduğunu anladım. Ama BU KÖTÜ HABERİN ne olduğunu anlayamadığım için bende sessizce karşı hattaki sesi dinledim.
-Kızım yine Ankara da patlama olmuş...Dedi ve hemen telefonu kapattı...

O an içimdeki bahar havası yerine - tıp ki şuanda Ankara da mevcut olan hava gibi - içim  de öfke şimşekleri çakıp, hüzün yağmurları yağdı. Hemen salona geçip, televizyonu açtığımda ilk karşılaştığım görüntü: ''Ankara güven parkta toplu taşıma aracı olan egoya bir araç çarpıp, patlamış... Bu patlamanın bilançosu ise; 27 ölü ve 75 yaralı olarak gözüküyordu....''

27 ana ve baba evlatsız; sayısız çocuk ise anne ya da babasız kaldı. Ve her şeyden önemlisi tek hatası o saatte o belediye otobüsünde olmak olan 27 can daha yok olmuştu. Peki ama niçin???

İçeride uzun süre kalmam sonucu meraklanan eşim, hemen peşimden gelince oda gördü. Ekrandaki haberi...
Sonra hiçbir şey demeden sadece ekrana bakıp, daldık. İkizin içinden de fırtınalar koptuğu yüzümüzde istemsizce yansıyan yüz mimiklerimizden belliydi... :(

Bir müddet sonra: ''anne-baba ne oldu neden gelmiyorsunuz?'' diye söylenerek salona giren çocukları görünce hemen ekranı kapatıp. Yüzümüze kocaman bir yalancı gülümseme kondurup: 'HİİİÇ!'' dedik. Sonrada düşündüm:
'' Sahi ya bu ölen ve yaralanan insanlar neden öldü?. Koskocaman bir hiç yüzünden mi?'' diye...

Biliyorum hayat yine devam edecek, tıp ki diğer olaylarda olduğu gibi bir hafta - belkide dahada kısa süre sonra- hayat kaldığı yerden yine devam edecek. Yine eskisi gülüp, eğleneceğiz...
Ama ya o ölenlerin yakınları, o çocuk anne yada babasının yüzünü bir daha hiç göremeyecek? Acaba bu işleri yapan teröristler bu kadar insanın haklarını öbür dünyada nasıl ödeyecekler?...

Terörü ve terörü destekleyen tüm insanları lanetleyip, onları Allah'a havale diyorum. Allah'ın bunların belasını en kısa sürede el- kahhar isminle ceza ver... Amin!....
Hoşça kalın.

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share