Çocukluğum köyde geçmesine rağmen öyle yeşilliğe doymuş bir insan değilim. Çünkü benim köyümün dağları sıra sıra çınar ve çam ağaçlar ile kaplı değil ve evimizin önünde buzz gibi su akan bir dere yoktu. (Ama senede ancak 1 veya 2 defa gittiğim annemin köyünde vardı.)
Küçükken izlediğim yeşil çam filmlerinde mutlu çocuklar hep yeşillikli yerde yaşar. Ormanın iki tarafı çam ağaçları ile kaplı tünel yollarıdan geçer. Sonra deresinde şırıl şırıl akan suyun suyu ile elini yüzünü yıkar ve suyun sesini dinlerlerdi... O filmlerdeki çocukları hep imrenir. Ve ''benim köyüm neden bu şekilde ağaçlı ve sulu değil ki'' diye üzülürdüm. :(
Çünkü benim anladığıma göre yeşil bir köyde yaşamak=mutluluk demekti. Eeee madem yeşil doğa=mutluluk demek. O zaman neden çocuklarımızı doğaya çıkarıp, onları hiç olmazsa -arada dahi- olsa doğayı keşfedip, mutlu olmalarını sağlamıyoruz ki?
Bu soruyu kendime arada sorar. Sonrada cevap olarak ''Ne duruyorsun gızım, hadi hazırlanan çocuklarını mutlu etmeye götür'' diye cevabı da alınca soluğu yeşil bir köy yada piknik alanında alırız.
Bu hafta sonuda kendime aynı soruyu sorup, aynı cevabı aldıktan sonra; hemen piknik sepetimizi de hazırlayıp, kendimizi Ankara Yenikentte bulunan Kayı köyü piknik alanına attık. Burası özel mülk olarak hizmete girmiş bir piknik alanı. Araba ile giriş yaptığın zaman 10 TL. ücret ödemen gerekiyor.
Hemen dağın eteklerinde halen tek tek köy evi bulunan yerde doğayı keşfetmeniz için bol bol yürüyüş yapma alanları var. Öyle deresi yok, ama her beş kilometrede bir su çeşmesi var. -tabi suyu buzz gibi- Ve papatyasından tut da gelinciğine kadar olan bir sürü kır çiçekleri mevcut.
Temiz hava ve birazda yürüyüş yaptıktan sonra çocuklar ve bizim midelerden ''karnım acıktı'' diye ziller çalmaya başlayınca hemen küçük mangalımızı yakıp, etlerimizi pişirdik. Sonrada afiyetle midelerimize indirdik. :)
Bol bol enerji depolayarak yeni bir haftaya başlamak gibisi yok. Piknik dönüşü evde bir sürü yıkanacak bulaşık ve çamaşır olmasına rağmen yüzümde kocaman bir gülümseme ile günü bitirdim. Çünkü o filmlerde ki çocuklar gibi benim çocuklarımda bol bol koşup, doğayı keşfedip enerjilerini attılar. Bundan başka bir mutluluk olabilir mi? Bence olamaz. O zaman ne duruyoruz. Metropol şehirlerde yaşayarak oflayarak füfleyerek günlerimizi geçireceğimize. Arada kendimizi ve çocuklarımızı şımartmak için doğaya kaçalım.
Yada hiç olmadı orada kalalım, desem abartmış mı olurum? Şimdi düşündüm de evet biraz abartmış olabilirim. En iyisi biz hafta sonları doğaya kaçmak ile yetinmesini bilelim. Hııı olma mı?. :P
Hoşça kalın.
Küçükken izlediğim yeşil çam filmlerinde mutlu çocuklar hep yeşillikli yerde yaşar. Ormanın iki tarafı çam ağaçları ile kaplı tünel yollarıdan geçer. Sonra deresinde şırıl şırıl akan suyun suyu ile elini yüzünü yıkar ve suyun sesini dinlerlerdi... O filmlerdeki çocukları hep imrenir. Ve ''benim köyüm neden bu şekilde ağaçlı ve sulu değil ki'' diye üzülürdüm. :(
Çünkü benim anladığıma göre yeşil bir köyde yaşamak=mutluluk demekti. Eeee madem yeşil doğa=mutluluk demek. O zaman neden çocuklarımızı doğaya çıkarıp, onları hiç olmazsa -arada dahi- olsa doğayı keşfedip, mutlu olmalarını sağlamıyoruz ki?
Bu soruyu kendime arada sorar. Sonrada cevap olarak ''Ne duruyorsun gızım, hadi hazırlanan çocuklarını mutlu etmeye götür'' diye cevabı da alınca soluğu yeşil bir köy yada piknik alanında alırız.
Bu hafta sonuda kendime aynı soruyu sorup, aynı cevabı aldıktan sonra; hemen piknik sepetimizi de hazırlayıp, kendimizi Ankara Yenikentte bulunan Kayı köyü piknik alanına attık. Burası özel mülk olarak hizmete girmiş bir piknik alanı. Araba ile giriş yaptığın zaman 10 TL. ücret ödemen gerekiyor.
Hemen dağın eteklerinde halen tek tek köy evi bulunan yerde doğayı keşfetmeniz için bol bol yürüyüş yapma alanları var. Öyle deresi yok, ama her beş kilometrede bir su çeşmesi var. -tabi suyu buzz gibi- Ve papatyasından tut da gelinciğine kadar olan bir sürü kır çiçekleri mevcut.
Temiz hava ve birazda yürüyüş yaptıktan sonra çocuklar ve bizim midelerden ''karnım acıktı'' diye ziller çalmaya başlayınca hemen küçük mangalımızı yakıp, etlerimizi pişirdik. Sonrada afiyetle midelerimize indirdik. :)
Bol bol enerji depolayarak yeni bir haftaya başlamak gibisi yok. Piknik dönüşü evde bir sürü yıkanacak bulaşık ve çamaşır olmasına rağmen yüzümde kocaman bir gülümseme ile günü bitirdim. Çünkü o filmlerde ki çocuklar gibi benim çocuklarımda bol bol koşup, doğayı keşfedip enerjilerini attılar. Bundan başka bir mutluluk olabilir mi? Bence olamaz. O zaman ne duruyoruz. Metropol şehirlerde yaşayarak oflayarak füfleyerek günlerimizi geçireceğimize. Arada kendimizi ve çocuklarımızı şımartmak için doğaya kaçalım.
Yada hiç olmadı orada kalalım, desem abartmış mı olurum? Şimdi düşündüm de evet biraz abartmış olabilirim. En iyisi biz hafta sonları doğaya kaçmak ile yetinmesini bilelim. Hııı olma mı?. :P
Hoşça kalın.
oh en sevdiğim şey çayıda çimde mangal yapmak yerlere yayılmak :) keyfiniz bol olsun..
YanıtlaSilçok teşekkür ederim :)
SilAfiyet olsun mutluluğunuz daim olsun :)
YanıtlaSilteşekkürler. :)
Sil