Emir küçükken, uyku eğitimi vermek için elimden geleni yaptım. Okumadığım blog ve çocuk gelişimi kitabı kalmadı... Ama yine uyku konusunda pek başarılı olamadım...
Bırak ayrı oda da yatırmayı, aynı odanın içinde beşiğinde dahi yatır(amıyor)dum. Kucağım da uyuyup kalan, gözünde uyku akan çocuğu gayet sesiz, sanki ağır çekim hareket ediyormuş gibi ayak parmaklarımın üzerinde yürüyerek, bir tüy gibi sesiz ve yumuşak hareketler ile çocuğu beşiğine koyar koymaz; sanki alarm düğmesine basmış gibi avazı çıktığı kadar bağırıyordu...
Pedagogların söylediği taktiği uygulamak için, hemen ağlar ağlamaz kucağıma almaz, önce yavaş yavaş olarak salladığım beşiği, ağlamasında kesilme olmadığı için hızlandırır. Sanki ben beşik sallamama göre indekslenmiş gibi, ben beşiği sallamayı hızlandırdıkça oda sesini daha yükselterek ağlardı...
En sonunda ağlamasında artış iyiden iyiye artınca, korkar hemen kucağıma alıp, bağrıma bastırdığım zaman, hemen saniyesinde gözünü yumup, kafasını bağrıma sokarak tekrar uyur kalırdı. Aynı işlemi yine dener; ama bu sefer ağlayınca hemen kucağıma alır. Yada iyice dalmasını bekler. Uykuya iyice dalınca yatırmayı denerdim... Ama hemen hemen tüm taktiklerde başarısız oldum.
Çocuğumu ayrı yatırmayı bir türlü başaramadım. Sonra baktım ki bu iş bu şekilde olacak gibi değil. Bu şekilde ben çocuğuma ''uyku eğitimi vermeye'' çalışırken. Hemi çocuk, hemi de ben uykusuz kalıp, daha fazla yıpranıyoruz... ''En iyisi mi? ben bu uyku eğitimi işini oluruna; annelik iç güdüme bırakayım. Yanımda yatırayım'' diye düşündüm. Ve 2 yaşına katar yanımda yatırdım.
Efe'nin doğumuna son 4 ay kala da benim yanımda değil de babanın yanında yatmaya başladı. Böylece kardeşi doğunca yanımdan ayrılmak zorunda kalırsa kardeşini; ''beni annemden ayırdı'' diye düşünüp, düşman bellemesin diye.
Emir 3 yaşına gelince artık bizi anlamaya başladığı için; onunla konuştuk, ''abi olduğunu, artık ayrı yatakta yatabileceğini'' anlatmaya başlayınca. Gördük ki çocuk gayet ılımlı ''tamam ayrı yatayım'' demeye başladı.
Bu sayede Emir'in uyku eğitimini 3 yaşında çok rahat şekilde vermiş olduk. Hatta bırak ayrı yatakta yatmayı, ayrı oda da dahi yatmaya başladı...
Emir'den de tecrübeli olduğum için. Efe küçükken Emir de yaşadığım uyku problemini yaşamadım. İllaki kendi beşiğinde uyusun diye diretmedim.(çünkü biz ısrar ettikçe, çocuklarda ısrar ediyor bunu öğrendim) Ara sıra beşiğine yatırdım. Uyanmazsa, beşiğinde uyudu. Ama yok uyumaz uyanırsa, hiç üstelemeden hemen yanıma aldım. Böylece Emir 3 yaşına katar yanımızda yattığı halde; Efe 2 yaşında kendi isteği ile abisi yanında yatmayı istedi.
Yani analar öyle bazı pedagogların dediği gibi 'yok çocuğunuz 6 aylıkken yatağını, hatta odasını ayırın' söylemlerine bakmayın. Analık öyle okuyarak ve dinleyerek, hatta öneriler alıp onu uygulayarak öğrenilen bir kavram değil. Analık zamanla, yaşayarak öğrenilen bir kavram. Hatta annelik her çocukta ayrı bir şeyler öğrenmene sebep olanda bir kavram. O yüzden yok uyku eğitimi vereceğim, yok, tuvalet eğitimi vereceğim, yok saatinde yemek yedireceğim gibi... -Vakti zamanı gelince kendiliği ile çözülecek küçük problemleri- daha erken çocuk hazır olmadığı halde vermek için ne çocuğu nede kendinizi yıpratın. Zaten zamanı gelince o sinyali çocuk size kendiliğinden verir.
Ben iki çocuk büyütmem ile de öğrendim ki!. Her çocuk - öz kardeş dahi olsalar- çok farklılar. Biri 1 yaşında tuvaletini söylemeye öğrenirken, diğeri 3 yaşında daha bezine yapıyor olabilir.... Bu durum bir çocuğa iyi eğitim vermişsiniz, diğerine iyi eğitim vermemişsiniz anlamına mı gelir? Tabi ki de hayır.
Ya da çocuğun biri çok akıllı iken, diğeri akılsız anlamına mı gelir? Hiç alakası yok...
Nasıl beş parmağın beşi de bir değilsen her çocukta bir değil, bunlar kardeş dahi olsalar...
Hoşça kalın...
Güzel paylaşım
YanıtlaSil:) beğenmenize sevindim.
SilDenemelerle ,iletişiminize göre ayarlamalar yapmak çok daha iyi .
YanıtlaSilçocuklar tavırlarını bizlerin hareketlerine göre ayarlıyor bu kesin:)
:) çocuklar gerçekten de çok akıllılar...
SilFaydalı bir paylaşım.Kaleminize sağlık :)
YanıtlaSilHer çocuk bir değil kesinlikle.2 çocuk annesiyim.İlk oğlumda uyku problemi hiç yaşamadık ama küçük oğumda sabah 6'lara kadar oturduğumuzu,oynadığımızı bilirim :)) Çok şükür o günleri atlattık.
çok teşekkür ederim :)
SilEvet iki çocuk kesinlikle bir değil. Çok şükür atlatmışsınız darısı o günleri yaşayanlara olur inşallah...
Sizin yaklaşımlarınızı çok doğru buluyorum, ne mutlu size ve ailenize
YanıtlaSilçok teşekkür ederim, adsız...
Sil