KÜÇÜK PRENS KİTAP YORUMU

Yazar: Anoine de Saint-Exsupery

Çeviri: Kemal Yılmaz

Sayfa Sayısı: 119

Baskı Yılı: 2016

Yayın Evi: Parıltı yayıncılık

Küçük prens kitabını ilk Emir'in Türkçe öğretmeni ödev olarak verdiği için ona aldık. Kara kuzum okudu, hatta ak kuzum dahi okudu. Bloglarda ve instagram sayfalarında çok yaygın hatta övgü ile bahsedilen bir kitap olunca bende okumak istedim. Ve burada da paylaştığım üzere okumaya başladım. Kitap kısa bir kitap olunca; su gibi akıp gidiyor. 1-2 günde bilemedin 1 haftada okuyup bitecek cinsten bir kitap. Kitabı okurken hatırladım ki bu kitabın eski baskısı bizde de vardı. Orta okul herhalde onda tam net değilim; ama okumuştum. Demek ki o yıllarda beni fazla etkilememiş ki, okuduğumu unutmuşum. Zaten blog yazmayı da bu sebepten çok seviyorum. Böylece her okuduğum kitabı kaydetmiş. Her önemli günlere burada yer verdiğim için zaman geçtikçe unutulunca; hemen açıp, okuyup o anları hatırlıyorsun...

Neyse biz küçük prense gelelim. Küçük prensin yaşadığı gezegeni bulan pilot ilk çizdiği resmi büyüklerin anlamaması sonucu resim çizme arzusunun gitmesi benim küçüklük yıllarımı anımsattı. Bende küçükken saçma sapan şeyler çizer ve büyüklere gösterirdim. Ama kimse önemsemez hatta ne çizdiği anlamazlardı. O yüzden bende resim çizme olayını bıraktım. Ama bak halen içimde bir yerde o duygu yaşar. Arada kabarır, bende çizer-boyarım. Sonra o duygu tekrar sönünce yine vazgeçerim...

Pilotun kaza yapması sonucu yolları kesişen küçük prens. Büyüklerden çok içindeki çocukluğu öldürmüş sıradanlanmış büyükleri yargılıyor. Küçük Prens'in en sevdiğim özelliği ise durmadan sorular sorması ve cevabını almadan da rahatlamamasıydı. Öğrenmenin sonu olmadığını göz önüne alırsak, soru sormak, meraklı olmak çok güzel ve gerekli bir özellik bence.

Kitaptan alıntılar;

"Sahibi olmayan bir elmas bulursan, o elmas senindir. Sahibi olmayan bir ada bulursan, o da senindir. Bir buluş yaparsan patentini alırsın, buluş senin olur. Madem ki yıldızlara sahip olmak benden önce kimsenin aklına gelmedi, yıldızlar benimdir."

"Kendini yargılamak başkalarını yargılamaktan daha güçtür. Kendini yargılamayı başarabilirsen gerçek bir bilgesin demektir."

"İnsan ancak yüreğiyle baktığı zaman gerçeği görebilir. Gerçeğin mayası gözle görülmez."

Büyükler sayılara bayılırlar. Yeni bir arkadaş edindiniz diyelim: Onun hakkında hiçbir zaman asıl sormaları gerekenleri sormazlar. “Sesi nasıl?” demezler örneğin, ya da “Hangi oyunları sever? Kelebek koleksiyonu var mı?” diye sormazlar. Onun yerine “Kaç yaşında?” derler. “Kaç kardeşi var? Kaç kilo? Babası kaç para kazanıyor?” Ancak bu sayılarla tanıyabileceklerini sanırlar arkadaşınızı. Eğer büyüklere, “Güzel bir ev gördüm, kırmızı tuğlalı, pencerelerinden sardunyalar sarkıyor, damında ise kumrular var.” derseniz, nasıl bir evden söz etmekte olduğunuzu bir türlü anlayamazlar. Ne zaman ki onlara, “Yüz milyonluk bir ev gördüm.” dersiniz, işte o zaman size, “Oo, ne kadar güzel bir evmiş!” derler gözlerini koca koca açıp.

Tüm satırların altını çizmeye hevesliyim, ancak bu masalı iki kelimeyle hatırlıyorum ben: büyükler ve fil yutmuş boa yılanı. Küçük Prens, büyüklerin tuhaf, anlaşılamaz, saplantı haline gelmiş alışkanlıklarına hayret ediyor. Ancak şu bir gerçek ki yaş ilerledikçe hepimiz büyüklüğün bazı hastalıklarına tutuluyoruz. Bu kitap da diğer büyüklerle değil içimizdeki bazı “büyüklerle” uğraşıyor zaten. Büyümek sorun değil de içindeki çocuğu muhafaza ederek büyümek mesele işte. Öyleyse içindeki çocuğa sıkı sıkı sarılan büyükler olalım biz de. NE DERSİNİZ? 😉

Bana Ulaşabileceğiniz Diğer Sosyal Hesaplarım

Blogcusultan İnstagram

Blogcusultan Facebook Sayfası 

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share