YOĞUN BAKIMDA YATAN EBEM İÇİN

Hayat insanın önüne neler sunup; neler alacağı hiç belli değil... İki gün önce şen şakrak gülerek hayatımızı devam ederken, pazartesi günü yüksek tansiyondan kaynaklanan kısmi felç geçiren babaannemin üzücü haberi ile hayatımız resmen tepe taslak ters döndü. İki gündür evde ne çocuklar ile ilgilenebiliyor, ne yemek yapabiliyor, hatta ne uyuyup, nede rahat nefes alabiliyorum. Resmen evin duvarları üzerime üzerime geliyormuş gibi hissediyorum.

Yoğun bakımdan yattığı için görmekte mümkün değil. Amcam: ''sen gelme gelirsen de göremezsin. Ben hasta hanede başında duruyorum. İnşallah yoğun bakımdan çıkınca gelir. Ve görürsün'' diyor.  Evde her dakika elimde Kur'an-ı Kerim okuyup, bol bol ebem için dualar ediyorum. [Allah'ım ben onu ikinci annem olarak; hatta annem öldükten sonra öz annemin yerine koydum. Millet anneler günü kutlar ve annesinden bahsederken ben her anneler gününde ebemin, anneler gününü kutlayıp, ondan bahsettim. Memlekete gezmeye giderken dahi ebemi göreceğim diye sevinip, ayrılırken de ebemden ayrılıyorum diye ağladım. Şimdi ona bir şey olursa ben ne yaparım. Ebem benim için anne duygusunu yaşadığım ve hayata tutunduğum tek dayanma bağımdı. Oda giderse ben ne yaparım. Elbette her şeyin en iyisini sen bilirsin. Benim yakarışım sana bir asilik değil. Sadece çok sevdiği insana bir şey olursa neler yaşayabileceğini düşünen aciz bir kulun yakarışı. Onu bizim başımızdan eksik etme. Tekrar eski sağlığına kavuşmasını sağla.... (amin) ]

Not: Bu yazı bugün amcamı aradığım zaman; ebemin bugünde yoğun bakımdan çıkamayacağını; ama durumu kötüye değilde iyiye gittiğini öğrendiğim bir anda -evin içinde dört dönerken- sakinleşmek ve durulmak maksatlı yazılmış bir yazıdır. Okuyanlar ebemin sağlığı için dua ederse çok mutlu olurum...

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share